1 Ik wil het zien groeien en bloeien
Ik ben Bärbel. Partner, moeder en nu dus ook oma. Samen met Peter (jouw opa) woon ik in Amsterdam Noord. We hebben drie zoons. Ivo, jouw vader, is onze jongste zoon. Hij is wel de eerste van de drie die een kind krijgt. We zijn nu oma en opa, dat is nieuw. Dit nieuwe is niet zo intens als toen ik voor het eerst moeder werd. Nu weet ik al wat er op me afkomt. Maar de beleving van een nieuw mensje in onze familie is voor mij een bijzondere gebeurtenis: een nieuw leven is begonnen, ik wil het zien groeien en bloeien, ik wil erbij zijn als oma en mens en ik ben onderdeel van de groep die jou beschermt en opvoedt.
Ikzelf kom uit een gezin van vijf: vader, moeder en drie dochters. Mijn vader is opa Werner en die woont in Bochum, Duitsland. Mijn zussen zijn Heike en Beate en die leven ook in Duitsland. Heike en haar man Hans-Jürgen wonen in Datteln. Beate en haar man Chris wonen in Herxheim.
Ik kom dus uit Duitsland: Bochum, in het Ruhrgebied. Daar ben ik opgegroeid en heb ik alles geleerd, Duitse taal en tekenen en ook fietsen. Ik herinner me nog goed het rolschaatsen in de zomer, met vader-en-moeder spelen in het grasveld, knikkeren of over het hek van de ‘Baumschule’ klimmen om in het bos te spelen. Ik kon urenlang buitenspelen met wat vrienden en beleefde daar allerlei avonturen. Als er sneeuw lag in de winter, gingen we met de slee of op glijschoenen de hellingen af, tot je helemaal koud en hongerig was. Dan thuis even opwarmen en weer eruit tot het donker werd. Er was veel ruimte om te spelen, en er waren veel kinderen om mee te spelen, je aan te meten, mee te ruziën en vrienden te maken.
Thuis waren we met drie meiden, we sliepen op een kamer en speelden samen met poppen, Lego en monopoly op regenachtige zondagen. En we maakten ook ruzie, dat duurde dan tot onze moeder zei dat ze het gillen niet meer aan wilde horen! Er waren opa’s en oma’s, daar ging ik logeren. Dat was fijn want dan kreeg ik in m’n eentje alle aandacht! Heike ging namelijk naar de andere opa en oma en Beate bleef thuis. Alle drie de zussen kregen dan dezelfde aandacht. Bij de opa’s en oma’s waren het rustige dagen. Met oma boodschappen doen, met opa een wandeling naar het bos waar we bloemen plukten, en dan thuis eten en Mens-erger-je-niet spelen. Ik won altijd!
Ik hou zelf heel erg van lezen. De krant vind ik interessant, maar van verhalen word ik helemaal blij. Ik lees veel romans en ook nog steeds veel jeugdboeken. Verder lees ik sprookjes en ridderverhalen en over avonturen in het verleden en de toekomst, tovenaars en heksen, helden en prinsen, dwergen, reuzen….Ook wandel ik heel graag in bos en veld. Dan zoek en speur ik naar de kleine wereld achter de wortels en in de bloemknoppen. Nog geen elfje gezien, maar wel ken ik vele mooie bloemen bij naam. Daarnaast hou ik van fietsen en bewegen. Wat ik niet goed kan is stilzitten. Dus dan doe ik maar de was of ik bak een taart, dat komt meestal wel van pas. Sporten is weer heel iets anders. Graag wil ik iets maken. Vroeger deed ik aan breien en borduren. Daar kwamen dan veel mooie truien en tafelkleden uit voort. Nu doe ik meer het grovere werk: klussen in huis en met verf en hout, gips en cement kom ik een eind.
Lieve Lilou, lief kindje, wat fijn dat je op de wereld bent gekomen! Ik verheug me op de kennismaking. Je maakt me nieuwsgierig naar wie je bent. Ik wil met je samen de wereld opnieuw ontdekken, door jouw ogen ernaar kijken en weer verbaasd zijn over de vele vormen, kleuren en krachten. Zo word ik ook weer jong. Maar ik hoor ook bij de oudere generatie, die met wijsheid en rust het fundament van jouw familie is. Samen hebben we vele handen die je kunnen dragen en een mand vormen waarin je veilig kunt slapen en groeien. Tot de dag gekomen is dat je op eigen benen kunt staan!
